22 listopada 1936 roku – dzień, który na zawsze zapisał się w historii Tatr.
W chłodny, listopadowy poranek 1936 roku w Kuźnicach zebrały się tłumy, by uczestniczyć w uroczystości poświęcenia jednej z najbardziej imponujących inwestycji międzywojennej Polski – kolejki linowej na Kasprowy Wierch. Przed dworcem jazdowym oczekiwała kompania honorowa Kolei Państwowych z orkiestrą, gotowa powitać przedstawicieli rządu i zaproszonych gości.
O godzinie jedenastej na szczyt Kasprowego Wierchu przybyli ministrowie i urzędnicy państwowi, w tym minister komunikacji Julian Ulrych, minister przemysłu i handlu Roman, wiceminister skarbu Świtalski oraz wiceminister komunikacji inż. A. Bobkowski. Wśród uczestników znaleźli się także przedstawiciele władz miejskich, wojska, duchowieństwa i organizacji społecznych.
Poświęcenia nowej kolejki dokonał ksiądz Niezgoda, po czym rozpoczęła się seria przemówień. Głos zabrali między innymi minister Ulrych, burmistrz Zakopanego, inżynier Zaczyński – dyrektor generalny kolei linowej, a także Kodelski, prezes Związku Podhalan Andrzej Krzeptowski oraz wiceprezes Polskiego Związku Narciarskiego Boniecki. Obecni byli również zagraniczni goście – w tym przedstawiciel niemieckich kolei, dr Marx, oraz wiceprezydent senatu gdańskiego Huth.
Uroczystość miała charakter nie tylko techniczny, ale i symboliczny. Poświęcenie kolejki linowej było momentem, w którym odważna wizja modernizacji Tatr stała się faktem. Budowa, zakończona w zaledwie siedem miesięcy, stała się dowodem inżynieryjnych możliwości II Rzeczypospolitej. Kolej na Kasprowy Wierch połączyła świat narciarzy, turystów i miłośników gór z jednym z najbardziej rozpoznawalnych szczytów Polski, czyniąc Tatry jeszcze bardziej dostępnymi.
Źródło:
Kolejowe Przysposobienie Wojskowe R. 8, nr 20 (1 grudnia 1936)
Dodaj komentarz